شهريور امسال...

عجيييب سوز ميزند

كه نهال تمام اميدهايم از اين سوز ناآشنا

بلرزند و بريزند...

و تمام شود تمام گرماي وجودشان

من هم در سووز داشتم از سرما ميسوختم

تا بسازم تمام گرما را

در اين گير و دار عجيب و غريب

زخم خورده زمين را در آغوش كشيدم

خواستم تمام كنم خودم را

ولي آسمان را كه ديدم

نگاهم گره خورد به مهر از ياد رفته

و تمام شد سوز بي پايان باد هاي فريبنده

 و محبتي گرم و بي پايان جا گذاشت 

برر جاي پاي سرماي شهريوري...

حالا فهميدم

كه اگر باشد

از زمين تا به آسمان

عوض ميشود

رنگ سوزش من و باد هاي شهريور...